Jak czytamy w komunikacie opublikowanym na stronach internetowych RPO

cyt.: „(…)Doceniając ważne wartości leżące u podstaw procedowanego projektu ustawy, Rzecznik w swoim wystąpieniu wskazał również na pewne jego mankamenty.

1. Pierwszym jest przyznanie kompetencji tzw. organu centralnego Rzecznikowi Praw Obywatelskich. Nie skorzystano z możliwości znanej w innych państwach, aby powołać do tych spraw osobny organ. Pojawia się tu bowiem pytanie, czy funkcja ta jest spójna z pozycją ustrojową Rzecznika w systemie prawa. Wszak pewne czynności podejmowane w związku ze zgłoszeniem sygnalisty mogą być potraktowane jako akty z zakresu administracji publicznej. Tymczasem Rzecznik organem administracji publicznej nie jest. W postępowaniu przed Rzecznikiem – może poza przypadkiem dostępu do informacji publicznej – nie stosuje się KPA. Ponadto trzeba podkreślić, że zgodnie z założeniem ustrojodawcy Rzecznik co do zasady nie może podejmować interwencji w przypadku, gdy naruszycielem praw lub wolności nie jest państwo, lecz podmiot prywatny. Rzecznik co do zasady nie porusza się w relacjach horyzontalnych. Jak mówi art. 80 Konstytucji określający rolę RPO – „Każdy ma prawo wystąpienia, na zasadach określonych w ustawie, do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej”.
2. Druga problematyczna kwestia wiąże się z tym, że ustawa nakłada na liczne podmioty, w tym na przedsiębiorców, a także na RPO ogromną liczbę obowiązków związanych z wdrożeniem systemu ochrony sygnalistów. Są to zadania wymagające nakładu środków finansowych, przeszkolenia personelu, przeprowadzenia procedur rekrutacyjnych, przygotowania aktów wewnętrznych, lokali, infrastruktury informatycznej itd. Tymczasem ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia, co jest niewykonalne.(…)