W praktyce spotkałem się z licznymi, niestety, przypadkami, kiedy to stosowanie de facto wszystkich form monitoringu realizowane było z naruszeniem przepisów prawa. Najczęściej pracodawcy zasłaniali się w swoich wyjaśnieniach w trakcie audytów nieznajomością przepisów.

• Obszar objęty monitoringiem – pracodawcy posiadają skłonność do tego, aby monitoring wizyjny, stosowany na terenie zakładu pracy, obejmował także pomieszczenia np. socjalne bądź pomieszczenia organizacji związkowych.
• Rejestracja dźwięku – co do zasady nieprzepuszczalne jest rejestrowanie dźwięku z przy stosowaniu monitoringu wizyjnego, często jednak pracodawcy wyrażają swoje zainteresowanie właśnie taką formą „kontroli” zatrudnionego personelu.
• Obowiązek informacyjny – zdarza się, iż w niedostatecznym zakresie, bądź wcale, nie realizują pracodawcy swojego obowiązku informacyjnego, co do stosowanej formy monitoringu pracowników.
• Brak oznaczeń informacyjnych – nagminnie spotykam przypadki, w których pracodawcy odstępują nawet w pewnych przypadkach świadomie od dokonywania oznaczeń przestrzeni , czy urządzeń podlegających monitorowaniu.
• Cele swobodnie określane – zaobserwowałem także, niebezpieczeństwa związane ze skłonnością pracodawców do tego, aby dane pozyskane w ramach monitoringu wykorzystywać w innych niż określone przepisami celach.
• Czas prowadzenia monitoringu – odnotowałem także przypadki, w których audyt kontrolny jednoznacznie wskazywał, iż urządzenia lokalizacyjne GPS rejestrują i zapisują dane także w czasie wolnym pracowników.
• Brak dokumentacji – niestety jednak najczęstszym błędem jest to, iż pracodawcy nie prowadzą żadnej dokumentacji opisującej zasady stosowania monitoringu.