Wizerunek człowieka, jako dobro chronione prawem.
Wizerunek człowieka, jako dobro chronione prawem. Dobro prawne – termin używany w prawoznawstwie, a zwłaszcza w nauce prawa karnego, oznaczający dobro materialne lub niematerialne, które jest pozytywnie wartościowane społecznie a przez to chronione prawem. Dobrami prawnymi będą zatem m.in.: przedmioty ,wartości ,idee ,stosunki społeczne.[1]
Słownik języka polskiego PWN wskazuje, że wizerunek to „czyjaś podobizna na rysunku obrazie, zdjęciu itp.”[2] Sądy w swoich orzeczeniach przyjmują podobne rozumienie tego pojęcia, Wizerunek więc to najprościej rzecz ujmując – podobizna człowieka.
Ochrona przepisami Kodeksu Cywilnego.
Prawo do wizerunku jest chronione między innymi w Kodeksie Cywilnym[3], o którym mówi Art. 23 „Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”.
oraz Art.24 Kodeksu Cywilnego:
1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
2. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
3. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych przepisach, w szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym.