Zawarcie umowy przewozu, zgodnie  z art.  16 ust. 1 Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe [dalej UPP], następuje przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym.

Obowiązkowo zgodnie  z art.  16 ust. 2 UPP na bilecie umieszcza się:

• nazwę przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego;
• relację lub strefę przejazdu;
• wysokość należności za przejazd;
• zakres uprawnień pasażera do ulgowego przejazdu.

Spór toczy się natomiast o informacje w tym, dane o jakich mowa w z art.  16 ust. 3 UPP. Zgodnie z tym przepisem na bilecie mogą być umieszczane, inne informacje, w tym dane osobowe pasażera, jeżeli jest to niezbędne dla przewoźnika lub organizatora w regularnym przewozie osób. Innymi słowy nie wystarczy że umieszczenie innych informacji, w skład których mogą wchodzić dane osobowe, jest obligatoryjne, jeśli jest niezbędne dla przewoźnika lub jeśli jest niezbędne dla organizatora w regularnym przewozie osób, w tym zakresie pomimo niezbędności nadal zachowują oni prawo do podjęcia decyzji zawarciu na bilecie innych informacji, o których mowa w przepisie. Przepis w rzeczywistości nie ogranicza w żaden sposób zakresu informacji, jakie mogą zostać umieszczone, wskazując jednocześnie, iż informacjami mogą być dane osobowe pasażera. Odpowiednio, zgodnie z art. 16 ust. 4 UPP dane i informacje, o których mowa w ust. 2 – czyli obligatoryjne oraz o których mowa w ust. 3 – czyli te które mogą być umieszczone, jeśli jest to niezbędne, zapisywane są w pamięci elektronicznej biletu, jeżeli bilet ma formę elektroniczną.