Proste to RODO w medycynie w oświacie w firmie

Wdrożenie RODO w firmie / w szkole / w podmiocie medycznym

Wdrożenie RODO w firmie / w oświacie / w medycynie

Dokumentacja RODO dla firmy, dla podmiotów medycznych, przychodni, szpitali, lekarzy, dla placówek oświatowych. Pełnienei funkcji Inspektora Ochrony Danych w firmach, w podmiotach medycznych, w szkołach. Szkolenia z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz ochrony danych osobowych. Audyt Bezpieczeństwa Informacji KRI. Dofinansowania dla samorządów, dla podmiotów medycznych na cyberbezpieczeństwo.

Wizerunek człowieka jako dobro chronione

[responsivevoice_button voice="Polish Female" buttontext="Przeczytaj na głos tekst artykułu."]

Wizerunek człowieka, jako dobro chronione prawem.

Wizerunek człowieka, jako dobro chronione  prawem. Dobro prawne – termin używany w prawoznawstwie, a zwłaszcza w nauce prawa karnego, oznaczający dobro materialne lub niematerialne, które jest pozytywnie wartościowane społecznie a przez to chronione prawem. Dobrami prawnymi będą zatem m.in.: przedmioty ,wartości ,idee ,stosunki społeczne.[1]

Słownik języka polskiego PWN wskazuje, że wizerunek to „czyjaś podobizna na rysunku obrazie, zdjęciu itp.”[2] Sądy w swoich orzeczeniach przyjmują podobne rozumienie tego pojęcia, Wizerunek więc to najprościej rzecz ujmując – podobizna człowieka.

Ochrona przepisami Kodeksu Cywilnego.

Prawo do wizerunku jest chronione między innymi w Kodeksie Cywilnym[3], o którym mówi Art. 23 „Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”.

oraz Art.24 Kodeksu Cywilnego:

1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

2. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

3. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych przepisach, w szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym.

Konstytucja RP a ochrona wizerunku.

Mając na uwadze wizerunek należy również odwołać się do Konstytucji[4], w której w Art.47 mowa jest o ochronie życia prywatnego: ”Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym”. Życie prywatne należy rozumieć szeroko i obejmować może również wizerunek, ponieważ jest elementem tożsamości człowieka. Wizerunek chroniony jest również przez art. 51 Konstytucji, który ustanawia tzw. autonomię informacji. Orzecznictwo wielokrotnie wskazywało na ochronę życia prywatnego, którego naruszenie odbywało się przez bezprawne wykorzystanie wizerunku Sygn. akt III C 1454/15 z dnia 09 stycznia 2017 roku.

Wizerunek, jako dobro osobiste.

Wizerunek jest wprost określony jako dobro osobiste człowieka, a więc podlega ochronie nie tylko na gruncie prawa ochrony danych osobowych, ale również na gruncie przepisów prawa cywilnego. Dobra osobiste pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach – dotyczących danych osobowych, czy też prawa autorskiego.

RODO a dobra osobiste.

Zgodnie z Art. 4 RODO „dane osobowe” oznaczają wszelkie informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej („osobie, której dane dotyczą”); możliwa do zidentyfikowania osoba fizyczna to osoba, którą można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować, w szczególności na podstawie identyfikatora takiego jak imię i nazwisko, numer identyfikacyjny, dane o lokalizacji, identyfikator internetowy lub jeden bądź kilka szczególnych czynników określających fizyczną, fizjologiczną, genetyczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową lub społeczną tożsamość osoby fizycznej;”[5]

Wizerunek, jako dane osobowe i dane biometryczne.

Wizerunek zatem jest elementem umożliwiającym zidentyfikowanie osoby fizycznej więc stanowi informację o charakterze danych osobowych i wobec tego podlega ochronie zgodnej z przepisami RODO. Wyjątek stanowi wykorzystanie wizerunku w czynnościach o charakterze domowym lub czysto osobistym wtedy RODO nie ma materialnego zastosowania zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. c) tu jednak należy ostrożnie definiować działalność osobistą (Ostatnio sąd Holenderski nakazał babci usunąć zdjęcia swoich wnucząt z Facebook, gdyż publikowała je bez zgody opiekunów).

Art. 4 pkt 14 RODO definiuje pojęcie danych biometrycznych za, który w określonych sytuacjach można uznać wizerunek, czyli daną o szczególnym charakterze i wymagającą szczególnej ochrony. „Dane biometryczne” oznaczają dane osobowe, które wynikają ze specjalnego przetwarzania technicznego, dotyczą cech fizycznych, fizjologicznych lub behawioralnych osoby fizycznej oraz umożliwiają lub potwierdzają jednoznaczną identyfikację tej osoby, takie jak wizerunek twarzy lub dane daktyloskopijne;[6]

Istotnym elementem definicji danych biometrycznych jest czynnik technologiczny, aby wizerunek spełniał definicję danych biometrycznych musi on być przetwarzany z wykorzystaniem narzędzi, które np. automatycznie identyfikują osobę fizyczną za pomocą jej wizerunku. Technologie takie są wykorzystywane np. w kamerach z funkcja rozpoznawania twarzy, wtedy dane zapisane w takim systemie są uznawane za dane biometryczne. Przesłankę legalizującą przetwarzanie danych biometrycznych należy określić w Art.9 ust.2.

W sytuacji gdy przetwarzanie wizerunku nie odbywa się z użyciem technologii rozpoznawania twarzy będziemy mówić o danych osobowych „zwykłych”, a przesłankę legalizującą musimy określić z Art.6 ust.1.

W art. 4 pkt. 2) RODO mamy przytoczoną definicję przetwarzania – oznacza operację lub zestaw operacji wykonywanych na danych osobowych lub zestawach danych osobowych w sposób zautomatyzowany lub niezautomatyzowany, taką jak zbieranie, utrwalanie, organizowanie, porządkowanie, przechowywanie, adaptowanie lub modyfikowanie, pobieranie, przeglądanie, wykorzystywanie, ujawnianie poprzez przesłanie, rozpowszechnianie lub innego rodzaju udostępnianie, dopasowywanie lub łączenie, ograniczanie, usuwanie lub niszczenie;[7]

Warto zauważyć, że samo utrwalenie wizerunku człowieka mieści się już w definicji przetwarzania danych osobowy, więc jeżeli jego utrwalanie nie jest dokonywane w ramach działalności czysto osobistej musi być dokonywane zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych w tym RODO.

Sam wizerunek możliwy jest do przetwarzania, jeżeli nie narusza to dóbr osobistych człowieka, a podstawę legalizującą jesteśmy w stanie wykazać odpowiednio w art. 6 ust. 1 RODO oraz dla danych biometrycznych w art. 9 ust. 2 RODO, od tego są jednak wyjątki, które reguluje ustawa o prawach autorskich i prawach pokrewnych[8].

Rozpowszechnianie wizerunku.

Art. 81. Ust. 1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

Wyjątki, w których rozpowszechnianie wizerunku nie wymagają zgody jego właściciela opisane są w art. 81 ust. 2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:
1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Wizerunek jest również elementem systemów monitoringu wizyjnego, a więc przetwarzanie jego w systemach nadzoru wideo należy również rozważać na gruncie przepisów sektorowych:

  • Dla pracodawców, którzy przetwarzają wizerunek pracowników w ramach systemu monitoringu w zakładzie pracy regulacji szukać należy w art. 22[2] Kodeksu Pracy[9]
  • Dla jednostek Samorządu Terytorialnego art. 50 ust. 2 oraz 9a ustawy o samorządzie gminnym[10]
  • Dla Jednostek Systemu Oświaty art. 108a Ustawy o Prawo Oświatowe[11]

Monitoring i rejestracja wizerunku.

Wizerunek jest również elementem systemów monitoringu wizyjnego, a więc przetwarzanie jego w systemach nadzoru wideo należy również rozważać na gruncie przepisów sektorowych:

  • Dla pracodawców, którzy przetwarzają wizerunek pracowników w ramach systemu monitoringu w zakładzie pracy regulacji szukać należy w art. 22[2] Kodeksu Pracy[9]
  • Dla jednostek Samorządu Terytorialnego art. 50 ust. 2 oraz 9a ustawy o samorządzie gminnym[10]
  • Dla Jednostek Systemu Oświaty art. 108a Ustawy o Prawo Oświatowe[11]

Warto zwrócić uwagę, iż dla wielu jednostek przepisy te stosuje się łącznie np. Szkoła jest jednostką systemu oświaty i podlega pod art. 108a, ale jest jednocześnie pracodawcą, więc podlega pod art. 22[2] Kodeksu Pracy, jest również podmiotem odpowiedzialny za zabezpieczenie mienia gminnego i podlega pod art. 50 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym.

Przy czym nie sposób pominąć, kluczowe intencje ustawodawcy w zakresie stosowania monitoringu, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa, monitoring ten nie ma na celu rozpowszechniania wizerunku osób na nim utrwalonych, a co za tym idzie przepisy art. 81 ustawy prawa autorskie i prawa pokrewne stosuje się odpowiednio.

Niewłaściwym stanowiskiem jest to, że zastosowany monitoring może być upubliczniany bez zastosowania mechanizmów anonimizacji nagrań, gdyż wizerunek osób na nim przedstawionych musi być rozpowszechniany zgodnie z art. 81 ustawy paipp, a przetwarzanie nagrań z wizerunkiem w celu zapewnienia bezpieczeństwa nie wymaga rozpowszechniania tego wizerunku.

Należy zauważyć, że zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 lit. e) RODO przetwarzanie jest niezbędne do wykonania zadania realizowanego w interesie publicznym lub w ramach sprawowania władzy publicznej powierzonej administratorowi;

Przy czym trudno zgodzić się z tezą, że rozpowszechnianie wizerunku osób ujętych na monitoringu jest niezbędne do realizacji zadania jakim jest bezpieczeństwo uczniów, pracowników, kontrahentów czy mienia.

Czy w praktyce można rozpowszechniać wizerunek zgodnie ze wszystkimi prawnymi regulacjami?

W mojej ocenie jak najbardziej, należy mieć na uwadze tylko jaki jest cel tego przetwarzania, jeżeli przetwarzamy wizerunek osób uwiecznionych na fotografii, a fotografia ta przedstawia imprezę publiczną lub zgromadzenie, a naszym celem jest przedstawienie tego wydarzenia, a nie wizerunku konkretnych osób to zastosowanie będzie mieć tu art. 81 ust. 2 pkt. 2), natomiast podstawą legalizującą z RODO może być np. art. 6 ust. 1 lit. f) jeżeli przetwarzanie nie odbywa się w ramach zadania realizowanego w interesie publicznym.

Warto zwrócić uwagę również na to, iż wielu administratorów jest zobowiązanych do stosowania monitoringu wizyjnego np. w punktach odbioru odpadów czy na stadionach piłki nożnej, gdzie podstawą takiego przetwarzania jest prawny obowiązek ciążący na administratorze wynikający z przepisów sektorowych np.

Art. 25. Ust. 6a. Ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach[12]

„Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący magazynowanie odpadów, z wyjątkiem wstępnego magazynowania odpadów przez ich wytwórcę, o którym mowa w art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych ust. 1 pkt 5 lit. a, lub zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do prowadzenia wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów, zgodnie z ust. 6b–6f, 6h i 6i oraz przepisami wydanymi na podstawie ust. 8a.”

W tej sytuacji przetwarzanie jest niezbędne do wypełnienia obowiązku prawnego ciążącego na administratorze, gdyż przepis prawa nakłada na Administratora obowiązek prawny stosowania monitoringu wizyjnego, co idzie w zgodzie z wytycznymi EROD z dnia 10 lipca 2019 „For example, Article 6 (1) (c) applies, where national law stipulates an obligation to video surveillance”

Najważniejsze, aby zawsze przetwarzanie danych osobowych było w oparciu o konkretny i jasny cel oraz, aby było ono niezbędne do jego realizacji. Jeżeli celem stosowania monitoringu wizyjnego jest zapewnienie bezpieczeństwa to powinien być on zastosowany tam, gdzie naruszenie tego bezpieczeństwa jest realnie zagrożone. Narzędzia do tego dobrane również powinny odpowiadać celom dla, których jest stosowany.

Dobrym przykładem błędnego określenia celu przetwarzania danych jest kara Norweskiego organu nadzorczego z 28 lutego 2020 na Firmę, która rozpowszechniła nagrania z monitoringu wideo dzieci poniżej 16 roku życia, które rzekomo kradły w sklepie. Firma została ukarana za brak wystarczającej podstawy prawnej dla takiego przetwarzania danych kwotą 36.800 EUR.

Wykorzystanie nieadekwatnych środków przetwarzania danych osobowych do celu można również zaobserwować w przypadku kary z dnia 2019-08-20 w wysokości 18.630 EUR nałożonej przez Szwedzki organ nadzorczy na Szkołę w Skellefteå, która przeprowadziła próbę użycia technologii rozpoznawania twarzy. Kara została nałożona na szkołę, która wykorzystywała technologię rozpoznawania twarzy do monitorowania obecności uczniów. Mimo, że ogólnie przetwarzanie danych w celu monitorowania obecności jest możliwe, to rozpoznawanie twarzy jest nieproporcjonalne w stosunku do celu monitorowania obecności.

Te dwie powyższe kary wskazuję, iż mimo, że samo przetwarzanie danych w postaci wizerunku jest dozwolone to musi ono mieścić się w granicach celu oraz być do niego proporcjonalne.

W przypadku przetwarzania danych w postaci wizerunku dzieci należy dodatkowo zastanowić się na celowością stosowania monitoringu wizyjnego, a tym bardziej nad jego wykorzystaniem w sposób szerszy niż tylko zapewnienie bezpieczeństwa, gdyż zgodnie z Motywem 38 preambuły RODO szczególnej ochrony danych osobowych wymagają dzieci, gdyż mogą one być mniej świadome ryzyka, konsekwencji, zabezpieczeń i praw przysługujących im w związku z przetwarzaniem danych osobowych.[13]

Nawet jeżeli przetwarzanie danych osobowych odbywa się w sposób zgodny z zasadami określonymi w art. 5 RODO oraz administrator posiada przesłankę legalizującą z art. 6, a także nawet w sytuacji, gdy osoba, której wizerunek chcemy rozpowszechnić wyraziła zgodę należy zwrócić szczególną uwagę, aby wizerunek, który chcemy rozpowszechniać nie naruszał dóbr osobistych tejże osoby, a co za tym idzie w mojej ocenie nie właściwym jest pełne zautomatyzowanie procesu rozpowszechniania wizerunku, gdyż może to doprowadzić do mimowolnego naruszenia dóbr, o których mowa w art. 23 KC.

Co legalizuje przetwarzanie danych w postaci wizerunku.

Można przyjąć, że najczęstszymi przesłankami legalizującymi przetwarzanie danych osobowych w postaci wizerunku są:

  • na podstawie zgody art. 6 ust. 1 lit. a) RODO oraz art. 81 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
  • gdy wykonanie zdjęcia jest przedmiotem umowy art. 6 ust. 1 lit. b) oraz nie następuje jego rozpowszechnianie np. poprzez fotografa;
  • gdy wykonanie zdjęcia jest przedmiotem umowy art. 6 ust. 1 lit. b) oraz następuje jego rozpowszechnienie art. 81 ust. 1 (otrzymanie zapłaty za pozowanie) np. w relacji modelki i fotografa;
  • gdy przetwarzanie jest niezbędne do wykonania obowiązku prawnego ciążącego na administratorze art. 6 ust. 1 lit. c w związku z wydaniem legitymacji służbowej np. nauczycielskiej w związku z  art. 11a ust. 3 ustawy Karta Nauczyciela, a Administrator nie będzie tego wizerunku rozpowszechniał;
  • gdy przetwarzanie jest niezbędne do realizacji zadania w interesie publicznym art. 6 ust. 1 lit. e) np. poprzez zapewnienie bezpieczeństwa mienia lub osób przebywających na terenie jednostki administracji publicznej np. na podstawie art. 50 ustawy o samorządzie gminnym, a wizerunek nie będzie podlegał rozpowszechnianiu;
  • gdy przetwarzanie jest niezbędne z uwagi na prawnie uzasadniony interes administratora np. w związku z promocją działań Administratora, a rozpowszechnianie posiada zezwolenie prawne na podstawie art. 81 ust. 2 pkt. 1 lub 2 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgoda, jako przesłanka legalizująca.

W sytuacji kiedy przetwarzanie odbywa się podstawie zgody z art. 6 ust 1 lit a  i w oparciu o zasadę rozliczalności to administrator musi udowodnić, że osoba, której wizerunek jest wykorzystywany  taka zgodę wyraziła. Zgoda ta musi cechować się dobrowolnością, jednoznacznością oraz świadomością jej wyrażania i dopiero wtedy administrator mając taka zgodę spełniającą powyższe kryteria umożliwia mu zgodne z prawem przetwarzanie wizerunku osoby, która taką zgodę wyraziła. Osobie, która udostępniła swój wizerunek na podstawie zgody opartej na art. 7 ust. 3 przysługuje w dowolnym momencie wycofanie zgody, przy czym wycofanie tej zgody nie wpływa na przetwarzanie, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem. Administrator musi również pamiętać, że zgoda musi być wyrażona na jego działanie, to że inny administrator uzyskał zgodę na rozpowszechnianie wizerunku nie oznacza, że każdy z niej może korzystać, gdyż ona została udzielona w konkretnym celu.

Co na to orzecznictwo.

Takie stanowisko przedstawił również skład orzekający w wyroku syg. I ACa 1826/15 z dnia 19 kwietnia 2016 r.. W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle powyższych przepisów, nie może budzić wątpliwości, że powodowie nie należą do grona osób, których rozpowszechnianie wizerunku nie wymaga ich zezwolenia. Oznacza to, że na publikację ich wizerunku wymagana była ich zgoda i zgoda ta winna być niewątpliwa, to jest wskazująca, że podmiot ją wyrażający ma pełną świadomość co do formy jej przedstawienia, miejsca publikacji, czasu publikacji i towarzyszącego komentarza. To w jaki sposób chce się wykorzystać zdjęcia musi wynikać wprost ze zgody lub z okoliczności towarzyszących jej wyrażeniu. Dalsze rozpowszechnianie, już rozpowszechnionego wizerunku, również wymaga zgody.

Orzecznictwo w sprawie rozpowszechniania wizerunku dziecka opartej na zgodzie z wyroku Sygn. akt I C 284/13z dnia 14 października 2014 roku, wskazuje, iż należy również przestrzegać ograniczenia czasowego zgody, w przedmiotowej sprawie Fundacja bezprawnie wykorzystywała wizerunek dziecka małoletniego po ustaniu zgody, która z góry była na określony czas.

Pisemnie wyrażona zgoda miała jedynie charakter czasowy, a przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda niezwłocznie po uzyskaniu informacji o dalszym rozpowszechnianiu ulotek z jego wizerunkiem, poinformowała pozwanego o tym, że na takie działania zgody nie wyraża. Nie można więc uznać, że zgoda została wyrażona w sposób dowolny (dorozumiany), o którym mowa w art. 81 ust.1 prawa autorskiego, skoro sprzeciw został wyraźnie pozwanej zgłoszony.

Należy również zwrócić uwagę na sytuację, gdy nagranie lub zdjęcie wykonane człowiekowi nie będzie nosiło znamion wizerunku ani danych osobowych, do takiej sytuacji dochodzi na przykład w sytuacji, gdy administrator nagrywa obraz z dużej odległości, a rozdzielczość nagrania uniemożliwia rozpoznanie osoby fizycznej lub, gdy Administrator zastosuje techniki anonimizacji nagrań w trybie rzeczywistym.

Rejestratory jazdy w samochodach.

Warto w tym miejscu zwrócić również uwagę na stosowanie kamer DVR w samochodach, które nagrywają przebieg naszej podróży. Najczęściej stosowane kamery są przez prywatne osoby w celu swojego bezpieczeństwa i ochrony mienia co ewidentnie wpisuje się w art. 2 ust. 2 lit. c) jako czynność o charakterze czysto osobistym, jednak należy w tym miejscu podkreślić jedną ważną rzecz, opublikowanie takiego nagrania w portalach społecznościowych lub w Internecie powoduje utratę wyłączenie z art. 2 ust. 2 lit. c), gdyż takie działanie nie ma już charakteru osobistego.

Na zakończenie chciałabym zwrócić uwagę, iż kwestia przetwarzania wizerunku jest na tyle złożona, że nie jest regulowana tylko jednym przepisem, a w wielu, a co za tym idzie, aby było to przetwarzanie legalne wymaga wypełnienia wymagań każdego z przepisów niezależnie.

Autor: Monika Stasiak vel Stasek

[1]Wikipedia
[2] Słownik języka polskiego PWN
[3] Dz.U.2019.0.1145 t.j. – Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
[4] Dz.U.1997.78.483 – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
[5] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego I Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE(ogólne rozporządzenie o ochronie danych)
[6] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego I Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE(ogólne rozporządzenie o ochronie danych)
[7] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego I Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE(ogólne rozporządzenie o ochronie danych)
[8] Dz.U.2019.0.1231 t.j. – Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych
[9] Dz.U.2019.0.1040 t.j. – Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
[10] Dz.U.2020.0.713 t.j. – Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
[11] Dz.U.2020.0.910 t.j. – Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe
[12] Dz.U.2020.0.797 t.j. – Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
[13] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego I Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE(ogólne rozporządzenie o ochronie danych)